Zaczyna (z)dychać... 19.03

13 marca w piątek admini TXT zareagowali ostro. Nawet mnie przy tym nie było. Wycięli coś komuś, po wielokrotnych jakoby napominaniach, ostrzeżeniach i różnokolorowych kartkach. Cholera teraz wie, czy był to przejaw rodzącej się, albo od dawna niewidocznie istniejącej adminokracji. Obliczonej na oczyszczenie produktu biznesowego z lewactwa. Może tylko na zdyscyplinowanie dyskutantów o niewyparzonych rzeczywiście pyskach. Ale przecież pyskowanie to emocjonalna dyskusja, a o takie emocje chodziło twórcom portalu blogowego. Ciągle wrogowie przedsięwzięcia zarzucali miałkość dyskusji i homogeniczność dyskutantów.

13 w piątek zaczęło się trzaśnięcie, które zapoczątkowało trzęsienie ziemi. Niech się ktoś zabawi w próbę opisu, jak to się stało. Ja nie chcę i nie potrafię. Ja nie znam motywów, nie znam powodów takich reakcji, narastającej frustracji, może wściekłości. Jeśli chciano wykurzyć tylko Renatę, Mada i Docenta, to wyszło kiepsko. Jakim cudem, przy nieudolnych próbach udowodnienia racji adminów, sprowokowano renesansowo spokojnego Lorenza do chęci odejścia?

Minęło 5 dni i już odszedł Docent! Admini mają jeden powód do zdenerwowania mniej. Renata jest rozwścieczona i udowadnia totalitaryzm działań, czyli po mojemu adminokrację. Przy okazji jej zdaniem następuje faszyzacja, poprzez dopuszczenia do głoszenia ryzykownych poglądów Nicponia. Dziś ten maczo polskiej blogosfery pokazał w pełni swe oblicze, zwane przez wrogów mordą. Tak naprawdę to ów barwny nowy bohater Tekstowiska zdominował całe zgromadzenie. To rzeczywiście nie dla mnie i nie dziwię się, że Renata się piekli.

Wielka szkoda, że takie kunsztowne przedsięwzięcie, żmudnie tworzone wysiłkiem wielu osób, w kilka dni rozpada się jak domek z kart!